Bunt Czarnego Smoka

Historia rebelii Blackfyre`ów rozpoczyna się od panowania Aegona IV. Był on uznanym wojownikiem, ale po objęciu tronu bardzo się zmienił; stał się gruby i zainteresował się sprawami ciała. Miał wiele kochanek i mnóstwo bękartów, ale był szalenie zazdrosny. Kiedy złapał Terrence'a Toyne'a, rycerza z jego Gwardii Królewskiej w łóżku z jedną ze swoich kochanek, zabił ich oboje. Bracia Toyne'a próbowali go pomścić, ale brat króla, Aemon Smoczy Rycerz oddał za niego życie.

Aegon IV był niezadowolony ze swego prawowitego syna, Daerona, uznając go za słabego, gdyż był bardziej zainteresowany mądrościami uzyskanymi z książek i od maesterów niż wojną i walką. Ożenił Daerona z księżniczką Myriah Martell z Dorne, aby zachęcić ten region do pokojowego dołączenia do Siedmiu Królestw. Ku swemu przerażeniu jego syn zdawał się przejmować dornijskie zwyczaje. Najstarszy bękarci syn Aegona, Daemon, był całkiem inny. Silny, wysoki chłopak, znany był ze swych umiejętności walki już gdy miał dwanaście lat. Aegon IV uznał go za swojego syna i ku zaskoczeniu całego dworu królewskiego, dał mu miecz przodków o nazwie Blackfyre. Daemon wyrósł na potężnego wojownika z legendarną reputacją, a wraz z nim inne bękarty Aegona. Aegon IV na łożu śmierci rozważał podobno ustanowienie Daemona swym dziedzicem.

„Przez dwieście lat królestwem rządzili potomkowie Aegona Zdobywcy i jego sióstr, który to scalił Siedem Królestw i wykuł Żelazny Tron. Na królewskich chorągwiach nosili czerwonego, trzygłowego smoka Domu Targaryenów na czarnym polu. Szesnaście lat temu bękarci syn króla Aegona IV Daemon Blackfyre wzniecił rebelię przeciw swemu prawowicie urodzonemu bratu. Daemon również miał na swych chorągwiach trzygłowego smoka, ale podobnie jak wielu innych bękartów, odwrócił kolory.” 

Daeron objął tron​​ jako Daeron II i rządził pokojowo przez dziesięć lat, ale był bardzo pro-dornijski; obiecał swoją siostrę Daenerys księciu Moranowi Martellowi, w zamian za co Moran wreszcie przyłączył Dorne do Siedmiu Królestw. Daenerys była podobno miłością Daemona, który nosił teraz nazwisko "Blackfyre" ze względu na swój miecz. Potem pojawiły się pogłoski że Daeron II był rzeczywiście synem swego wuja, Aemona Smoczego Rycerza, a zatem nie miał praw do tronu. Daemon Blackfyre chcąc zdobyć dla siebie Żelazny Tron, wywołał krwawą całoroczną wojnę zwaną Rebelią Blackfyre.

"Bukłak z winem rychło ruszył w ponowny obieg. Wino było kwaśne i mocne. Dunk wziął głęboki łyk i podał dalej bukłak, podczas gdy Kot z Mglistego Wrzosowiska zaczął opowiadać historię uratowania życia lordowi Gorzkiego Mostu w czasie Rebelii Blackfyre’a.

- Gdy padł chorąży lorda Armonda, zeskoczyłem z konia. Zewsząd otaczali nas zdrajcy…

- Ser – wtrącił Glendon Ball. – Kim byli owi zdrajcy?

- Mam na myśli ludzi Blackfyre’a.

Płomień ognia błyskał w trzymanym przez ser Glendona ostrzu. Ślady po ospie na jego twarzy płonęły wściekłą czerwienią niby otwarte wrzody, a każde ścięgno miał naciągnięte niczym kusza.

- Mój ojciec walczył po stronie Czarnego Smoka.

Znowu to samo. Dunk sapnął. Czerwony czy Czarny? - to pytanie, którego nie należało zadawać. Zawsze oznaczało tarapaty”

Rebelia rozpoczęła się w 195 roku po Lądowaniu Aegona. Największą i decydującą bitwą podczas niej była Bitwa na Polu Czewonej Trawy. 

„Rebelia zakończyła się na Polu Czerwonej Trawy, kiedy to Daemon i jego bliźniaczy synowie zginęli pod deszczem strzał lorda Bloodravena. Ci rebelianci, którzy przeżyli i ugięli kolana zostali oszczędzeni, ale część z nich straciła włości, część utraciła tytuł, a niektórzy złoto. Wszyscy zaś przekazali zakładników jako gwarancję ich lojalności na przyszłość.”

Daemon Blackfyre i jego najstarsi synowie Aegon i Aemon, zostali zabici w walce, skutecznie kończąc bunt i potwierdzając panowanie króla Daerona II w Siedmiu Królestwach. Młodsi synowie Daemona zostali zmuszeni do emigracji. Daeron II rządził przez jeszcze piętnaście lat, dając krainie pokój i dobrobyt, przez co został nazwany "Dobrym".

Kiedy Daeron II zmarł, jego syn Aerys objął Żelazny Tron, był on jednak samotnikiem, pozostawiającym krainę w rękach swojego wuja i Namiestnika, Bryndena Riversa. Aerys I zmarł po 12 latach rządów, a jego następcą został jego brat Maekar. Maekar nie spodziewał się dziedziczenia, ponieważ był jedynie czwartym synem króla Daerona, ale rządził w miarę dobrze, dopóki nie został zabity w walce z wyjętym spod prawa lordem.

 

Śmierć Maekara zapoczątkowała kryzys sukcesji, ponieważ jego dwaj najstarsi synowie, Daeron i Aerion już zmarli; Daeron przez ospę, a Aerion od wypicia dzikiego ognia. Daeron pozostawił po sobie lekko ograniczoną umysłowo córkę i synka Aeriona. Została zwołana Wielka Rada, w celu omówienia sprawy. Córka Daerona została uznana za nieodpowiednią ze względu na jej płeć i brak zdolności intelektualnych. Rada ominęła też Aeriona z powodu obaw, że dziecko mogło odziedziczyć po ojcu niestabilność umysłową. Tron zaproponowano trzeciemu synowi Maekara, Aemonowi, który szkolił się aby być maestrem. Aemon odrzucił koronę i tym samym najmłodszy syn Maekara, Aegon objął tron​​, stając się Aegonem V, znanym jako Aegon Niespodziewany, ponieważ był czwartym synem czwartego syna. Aemon dołączył do Nocnej Straży wkrótce po tym jak jego młodszy brat został koronowany, gdyż nie chciał by wrogowie wykorzystali go przeciwko bratu.

 Wszystkie cytaty pochodzą z opowiadania George`a R. R. Martina - "Tajemniczy Rycerz"

Różnice między serialem, a książką

Chciałbym przytoczyć kilka najczęściej wymienianych przez fanów różnic między serialem Gra o tron, a sagą Pieśń Lodu i Ognia.

1. Wygląd postaci

Tyrion Lannister

Wygląd Tyriona po okaleczeniu go przez Mandona Moore`a jest jedną z najczęściej przytaczanych przez fanów różnic. Opis ran Karła po Bitwie nad Czarnym Nurtem możemy przeczytać w Starciu Królów:

"Gdy odwrócił zwierciadło, nie wiedział, czy ma się śmiać, czy płakać. Szrama była długa i krzywa. Zaczynała się o włos pod lewym okiem, a kończyła po prawej stronie szczęki. Stracił trzy czwarte nosa i kawałek wargi. Ktoś zszył rozciętą twarz ketgutem. Z czerwonego, na wpół zagojonego ciała ciągle sterczały nieudolnie założone szwy.

- Ładne - wychrypiał, odrzucając zwierciadełko"

W serialu Tyrion został potraktowany dosyć łaskawie, jego nos pozostał prawie nienaruszony.

Daario Naharis

W trzecim sezonie Gry o tron pojawiła się postać, która jest kolejnym obiektem westchnień Daenerys. Daario jest kapitanem najemników zwanych Wronami Burzy. Tu zaczynają się pierwsze zmiany, w serialu dowodzi on inną kampanią najemników, a mianowicie Drugimi Synami. W książce kapitanem Drugich Synów był Brązowy Ben Plumm. Postać ta pojawi się w czwartym sezonie, aktorem który się w nią wcieli jest Hoji Fortuna. O wyglądzie Daario możemy przeczytać w Nawałnicy Mieczy:

„Daenerys przyjęła kapitana na tarasie, siedząc na wyrzeźbionej z kamienia ławic pod gruszą. Na niebie unosił się księżyc w kwadrze w towarzystwie tysiąca gwiazd. Daario Naharis wszedł na taras dumnym krokiem. Wygląda dumnie, nawet kiedy stoi. Kapitan miał na sobie pasiaste pantalony z nogawkami wepchniętymi w wysokie cholewy fioletowych butów, białą jedwabną koszulę i kamizelkę wyszywaną złotymi pierścieniami. Trójdzielną brodę zabarwił na fioletowo, imponujące wąsy na złoto, a długie loki na oba te kolory po równo. U jednego biodra miał sztylet, a u drugiego dothracki arakh.”

Serialowy Daario Naharis ubrany jest jak normalny najemnik, brak mu orientalnych ubrań, zrezygnowano również z fioletowych włosów i brody. W czwartym sezonie serialu Edwarda Skreina zastąpi Michieal Huisman, ale producenci serialu zapewne pozostaną przy wyglądzie Daario bez kolorowych wąsów i brody. 

2. Imiona

Asha Greyjoy

Asha jest córką Balona. Jest gwałtowna i dumna, przeciwstawia się standardowym rolom kobiety na Żelaznych Wyspach i jest kapitanką własnego statku, Czarnego Wichru. W serialu jej imię zostało zmienione na Yarę, prawdopodobnie po to, aby nie mylić jej imienia z dziką z Winterfell, Oshą. 

Jeyne Westerling

Jeyne jest najstarszą córką Lorda Gawena Westerlinga, chorążego Lannisterów, która została żoną Robba Starka. W serialu zamiast Jeyne poznaliśmy Talisę z Volantis. Zmiana ta jest już bardziej istotna niż w przypadku Ashy,  ponieważ  ślub Robba z córką człowieka który przysięgał Lannisterom lojalność podburzyła nastroje ludzi z Północy, co było jednym z powodów ich zdrady podczas Krwawych Godów. 

3. Fabuła

W przypadku pierwszego sezonu, zmian fabularnych w stosunku do książki jest mało, ale od drugiego sezonu robi się ich bardzo dużo, przytoczę tu więc tylko kilka z nich.

Zupa łasicowa w Harrenhal

Arya Stark opuściła Harrenhal z pomocą Jaqena H`ghara. W książce zrobiła to jednak w bardziej spektakularny sposób niż w serialu. Tywin Lannister pojechał z większością swojej armii bronić Królewskiej Przystani przed Stannisem, zostawiając w Harrenhal mały garnizon składający się z jego oddziałów oraz wolnej kompanii, zwanej Krwawymi Komediantami. Ludzie należący do niej byli znani z obcinania rąk i nóg. W lochach zamku był więziony stuosobowy oddział Roose`a Boltona który dostał się tam po przegranej bitwie. Kiedy Arya poprosiła Jaqena H`ghara o pomoc w wydostaniu się z zamku, człowiek bez twarzy razem z Rorgem i Kąsaczem postanowili zrobić małe zamieszanie. 

"- Najwyższy czas, żeby przynieśli nam żarcie.

- Czy czuję cebulę?

- A gdzie jest chleb?

- Kurwa, potrzebujemy misek, kubków, łyżek...

- Nie potrzebujecie.

Rorge przewrócił garnek, rozlewając gorący rosół na stół, prosto w twarze żołnierzy. Jaqen H’ghar zrobił to samo. Kąsacz również rzucił kociołkami, okręcając je przedtem wokół siebie, tak że cały loch zalał deszcz gorącej zupy. Jeden z garnków trafił w skroń próbującego wstać kapitana, który runął na posadzkę niczym worek piasku i znieruchomiał. Reszta strażników krzyczała z bólu, modliła się albo próbowała się odczołgać.

Gdy Rorge zaczął podrzynać im gardła, Arya wcisnęła się w ścianę. Kąsacz wolał łapać ofiary jedną ręką za kark, a drugą pod brodą i skręcać im karki płynnym ruchem wielkich, bladych dłoni. Tylko jeden z żołnierzy zdążył wydobyć miecz. Jaqen uchylił się tanecznym krokiem przed jego ciosem, wyciągnął własny oręż, zapędził przeciwnika w róg serią błyskawicznych ataków i zabił go pchnięciem w serce. Lorathijczyk podszedł do Aryi z czerwonym jeszcze od krwi mieczem i wytarł go do czysta o jej giezło.

- Dziewczynka też powinna się pobrudzić. To jej dzieło."

Po zabiciu strażników, Jaqen uwolnił oddział znajdujący się w lochach. W zamku zaczęły się walki, podczas których Krwawi Komedianci dołączyli się do sił Roose`a Boltona pomagając mu w zwycięstwie. W Harrenhal zawisły chorągwie Starków.

Bitwa nad Czarnym Nurtem

W stosunku do książki w serialu podczas bitwy o Królewską Przystań pojawiło się kilka różnic:

• W zatoce doszło do starć z flotą Joffreya, której w serialu w ogóle nie było. 
• Kiedy galery Stannisa popłynęły w górę rzeki, za nimi rozciągnął się wielki łańcuch o który po wybuchu dzikiego ognia rozbijały się statki.

"Łańcuch. Bogowie, zmiłujcie się, podnieśli łańcuch.

W miejscu, gdzie rzeka rozszerzała się, przechodząc w Czarną Zatokę, dwie, trzy stopy nad wodą przebiegał napięty łańcuch. Uderzyło już weń z tuzin galer, a prąd znosił ku nim następne. Prawie wszystkie płonęły. Wkrótce ogień ogarnie też pozostałe. Davos widział pasiaste kadłuby statków Salladhora Saana, zdawał sobie jednak sprawę, że nie ma szans do nich dotrzeć. Rozciągała się przed nim ściana rozżarzonej do czerwoności stali, płonącego drewna i buzującego, zielonego płomienia. Ujście Czarnego Nurtu stało się bramą piekieł."

• Podczas starcia floty Stannisa z flotą Jofrreya, zza murów Królewskiej Przystani trzy wielkie trebusze strzelały w stronę rzeki wielkimi kamieniami i płonącymi beczkami.

Inne

Kilka innych różnic:

• W serialu brakuje bitwy o Winterfell - momentu w którym Ramsay Snow wybija okupującą miasto armię Rodricka Cassela
• Nie ma również bitwy Nocnej Straży z Innymi o Pięść Pierwszych Ludzi
• Reedowie pojawiają się w książce wcześniej
• W książce nie ma nic o łóżkowych zdolnościach Podricka Payne`a 
• W książce nie ma dziwki Ros, którą zabija Joffrey
• Cersei miała ożenić się z Garlanem Tyrellem, a nie Lorasem
• Podobnie jest z Sansą - początkowo miała wyjść za Willasa Tyrella, a nie za Lorasa

Różnic jest naprawdę sporo, ja wymieniłem tu tylko mniejszość z nich. Można domyślać się, że z kolejnymi sezonami będzie ich jeszcze więcej, ale pamiętajmy - serial jest tylko adaptacją książki. Zachęcam was do przeczytania sagi jeśli jeszcze tego nie zrobiliście! 

Pozdrawiam, Lord Dowódca

P.S. Jon Snow w sadze jest trochę mniejszą ciapą.