Loras i Renly

Poruszając się po wielu forach i fanpage`ach związanych z Grą o tron i Pieśnią Lodu i Ognia spotkałem się z wieloma opiniami ludzi którzy uważają, że to HBO zrobiło z Lorasa i Renly`ego parę homoseksualną, a w książkach nie było żadnych wzmianek o tym. Chciałbym przytoczyć tu kilka argumentów za tym, że w sadze również było kilka insynuacji na temat ich orientacji seksualnej.


1. Dziewictwo Margaery

Rozmowa Stannisa z Renlym ze Starcia Królów:

"- Roberta dopadł dzik, a Margaery przypadła mnie. Z pewnością z radością usłyszysz, że przyszła do mnie jako dziewica.
- W twoim łożu zapewne zostanie nią aż do śmierci"

Mace Tyrell przed ślubem jego córki z Joffreyem przysięga, że Margaery jest dziewicą, więc wydaje się, że Stannis miał rację.


2. O sługach Renly`go

Cytat z Nawałnicy Mieczy:

"Tę kobietę podsunął mu Varys. Dawniej prowadziła w mieście dom lorda Renly`ego, dzięki czemu nabrała wielkiej wprawy w byciu ślepą, głuchą i niemą"

Jaki sekret miał Renly, że jego słudzy musieli udawać, że nic nie widzą i nie słyszą? Może być wiele opcji, ale jego homoseksualna orientacja wydaje się być całkiem prawdopodobna.



3. Tęczowa Gwardia

Zamiast standardowej Gwardii Królewskiej, Renly postanawia nazwać swoją Tęczową Gwardią. Tęczowa flaga jest znakiem homoseksualizmu, może to być tylko zbieg okoliczności, albo żart Martina mający nas naprowadzić na orientację Renly`ego.


4. Ludzie twierdzą, że Loras byłby słabym mężem

Cytat z Nawałnicy Mieczy, Garlan do Sansy:

"Loras jest dzielny i przystojny, wszyscy bardzo go kochamy... ale twój Karzeł będzie lepszym mężem"

Petyr do Sansy, Nawałnica Mieczy:

"Mace Tyrell był szczerze przekonany, że sam wpadł na pomysł, by uwzględnić w kontrakcie małżeńskim warunek przyjęcia ser Lorasa w poczet Gwardii Królewskiej. Któż lepiej strzegłby jego córki niż jej wspaniały, rycerski brat? Ponadto oszczędziło mu to niewdzięcznego zadania znalezienia włości i żony dla trzeciego syna, co nigdy nie jest łatwe, a w przypadku ser Lorasa podwójnie trudne"

Dlaczego Petyr i brat Lorasa, Garlan, twierdzą, że Rycerz Kwiatów byłby kiepskim mężem?


5. Zabójstwo Robara Royce`a Emmona Cuy`a

Kiedy Loras dowiaduje się, że Renly nie żyje, sam zabija dwójkę z Tęczowej Gwardii. Jego gniew wydaje się zbyt wielki jak na utratę tylko przyjaciela...


6. Cytaty o Lorasie

"Różyczka Renly`ego?" Oberyn Martell o Lorasie

Cytat z Nawałnicy Mieczy kierowany do Lorasa:
"(...) Schowaj ten cholerny miecz, bo inaczej wyrwę ci go i wsadzę w jakieś miejsce którego nawet Renly nie znalazł"

W Nawałnicy Mieczy, w rozmowie z dowódcą Białych Płaszczy który siedział nad Białą Księgą, Loras powiedział, że nigdy nie lubił książek. Renly pokazywał mu wyłącznie takie z obrazkami od których septonowie straciliby wzrok.

Podsumowując, wydaje się całkiem prawdopodobne, że istniał homoseksualny związek między Lorasem i Renlym. Liczne pogłoski z ust Littlefingera, Stannisa, Tyriona, Jaime`go, czy nawet własnego brata Lorasa, Garlana, świadczą o tym. Martin przedstawił to w książce dosyć ironicznie i między wierszami, a HBO postanowiło przekazać to bez niedopowiedzeń.

Ród Baratheonów

Herbem rodu jest czarny jeleń na złotym tle. Dewizą jest: „Nasza jest furia”. 

Siedzibą rodu jest potężny zamek zwany Końcem Burzy. Zamek otoczony jest szerokim na czterdzieści stóp w najwęższym miejscu i prawie osiemdziesiąt w najszerszym  i wysokim na sto stóp murem kurtynowym, posiada on również jedną gigantyczną wieżę, która spełniała funkcję spichlerza, koszar, jadalni i kwatery lorda. Całość wieńczyły potężne blanki, które sprawiały że z oddali zamek wygląda jak najeżona kolczasta pięść stercząca z uniesionej ku górze ręki.

Koniec Burzy jest bardzo starą twierdzą, zbudowaną w Erze Herosów. Według legendy, został zbudowany przez pierwszego Króla Burzy, Durrana, który pokochał Elenei, córkę bogini wiatru i boga morza. Poślubił ją, a ona oddała mu dziewictwo i od tej pory musiała dzielić z nim los śmiertelnika. Bogowie z tego powodu pogrążyli się w żalu i gniewie. Gdy w nadbrzeżnym zamku Durrana odbywało się wesele, wiatr i woda – będące odzwierciedleniem gniewu rodziców panny młodej – zniszczyły dom rodowy oblubieńca. Wszyscy goście, służba i domownicy zginęli, ale Durran ocalał dzięki swej ukochanej. Król rzucił bogom wyzwanie i postanowił odbudować swoją siedzibę. Durran zbudował jeszcze pięć zamków które zostały jednak zniszczone przez morze i wichry. Pomimo namów i błagań otoczenia mężczyzna nie zrezygnował ze swojego planu. Dopiero siódmy zamek oparł się wściekłości morza. Wedle jednej z wersji legendy wskazówek przy budowie ostatniej twierdzy udzielał Durranowi Bran Budowniczy, będący wówczas małym chłopcem, zaś według innej – Dzieci Lasu pomogły swoją magią.

Ród Baratheonów jest zaliczany do wielkich rodów Westeros, choć jest zdecydowanie najmłodszy ze wszystkich. Ród założył Orys Baratheon 300 lat przed wydarzeniami z sagi. Orys był traktowany na dworze królewskim jako bękarci brat Aegona Smoka. Odznaczał się walecznością i był jednym z najbardziej wojowniczych dowódców Aegona. Tytuł szlachecki wywalczył sobie zabijając Argilaca Aroganckiego dzięki czemu król przyznał mu jego zamek i ofiarował jedną z jego córek.

Rebelia Roberta – Wojna Uzurpatora (początek wojny - 282 rok po Lądowaniu Aegona)

Przyczyny buntu:

Konflikt rozpoczął się po tym jak Rhaegar Targaryen porwał Lyannę Stark, która była zaręczona z Robertem. Brandon Stark, brat Neda, udał się do Królewskiej Przystani, wszedł do Czerwonej Twierdzy krzycząc do księcia Rhaegara, żeby wyszedł i zginął. Został aresztowany wraz z towarzyszami przez króla Aerysa II za spiskowanie w celu zabicia księcia. Król wezwał ojców więźniów, aby odpowiedzieli za winy synów. Kiedy przybyli, oni oraz ich synowie zostali zabici bez procesu. Lord Rickard Stark, który żądał próby walki, został spalony w zbroi. Brandon był zmuszony patrzeć na to okrucieństwo, kiedy sam udusił się w próbie ratowania ojca. Wkrótce potem Szalony Król zażądał głów Eddarda Starka, Roberta i Jona Arryna. Zamiast tego zwołali oni chorągwie w buncie przeciwko Targaryenom.

Trzy mniejsze rody (Gradison, Cafferen i Fell) planowały połączyć siły w Summerhall i uderzyć na Koniec Burzy. Robert dowiedział się o ich planach, zostawił zamek Stannisowi i uderzył na nich pierwszy, pokonując każdą armię z osobna. Po bitwie Robert zdobył poparcie rodów z Krain Burzy, którzy wcześniej mu się sprzeciwiali. Umocnił swoją władzę i udał się na wroga w kierunku Reach. Po bitwie w Summerhall Robert ruszył więc na Ashford, gdzie czekał na niego opór Randylla Tarlyego. Tarly ruszył na Roberta, który był zmuszony się wycofać. Randyll zabił jednego z lordów Roberta i wysłał jego głowę do Szalonego Króla. Randyll Tarly połączył swoje siły z Macem Tyrellem, a wycofanie wojsk Roberta z Krain Burzy otworzyły im drogę do Końca Burzy. Po klęsce w bitwie pod Ashford, Robert poszedł na północ po to aby połączyć się z siłami Arrynów, Tullych i Straków. 

Nie wiadomo co się stało, ale podczas podróży Robert został ranny i schronił się w Kamiennym Sepcie. Kiedy Jon Connington, nowy Namiestnik Aerysa II okupował miasto, nakazał swoim żołnierzom rozpocząć przeszukiwania domostw w poszukiwaniu Roberta. Bitwa nazywa się Bitwą Dzwonów, ponieważ dzwony w sepcie zaczęły dzwonić w celu ostrzeżenia mieszkańców i przekonania ich do pozostania w domach. Conninghton nie znalazł Roberta kiedy połączone siły Starków i Tullych uderzyły na jego armię. Bitwa toczyła się na ulicach, zaułkach, a nawet na dachach budynków. Rebelianci odparli siły Namiestnika, który musiał się wycofać. Jon żałował później, że nie spalił miasta zamiast szukania Roberta. Finalnie został wygnany z Westeros, a jego ziemie odebrane. Porażka w Kamiennym Sepcie uzmysłowiła Aerysowi, że rebelia Roberta stanowi naprawdę duże zagrożenie dla jego władzy. Siły Roberta połączyły się ze wszystkimi sojusznikami niedaleko rzeki Trident. Siły rebeliantów były w stanie zagrozić Królewskiej Przystani, więc Rhaegar Targaryen wziął dowództwo nad armią i wyruszył naprzeciw. 

Jak wiemy bitwę zwyciężyły siły rebeliantów, Robert Baratheon podczas walki zabił swoim młotem bojowym księcia Rhaegara. Po bitwie droga do Królewskiej Przystani stała otworem. Robert został ranny, więc dowództwo przejął Eddard Stark. Poprowadził armię Królewskim Traktem, żeby być w stolicy przed Lannisterami.

Lord Tywin Lannister, który pozostał neutralny do bitwy nad Tridentem pomaszerował z 12 tysiącami ludzi na Królewską Przystań. Tywin poprosił Aerysa, aby otworzył przed nim bramy. Varys namawiał Aerysa, aby tego nie robił, ale Szalony Król nie posłuchał go, otworzył je, a potem Tywin zaczął łupić miasto. Aerys kazał Jaimemu, aby zabił swojego ojca i spalił Królewską Przystań. Zamiast tego, Jaime złamał jedną z głównych przysiąg Gwardii Królewskiej i zabił Szalonego Króla, po czym zdobył przydomek Królobójcy. Tywin rozkazał zabić rodzinę królewską Amory Lorchowi i Górze. Zginęła wtedy księżniczka Rhaenys i Elia z Dorne. W tym czasie Eddard Stark dotarł do miasta. Kiedy wszedł z armią do Czeronej Twierdzy zobaczył rzeź zostawioną przez Lannisterów, Jaimego na Żelaznym Tronie i martwego króla pod nim. 

Po złupieniu Królewskiej Przystani Eddard Stark poprowadził armię na Koniec Burzy, zamek który był oblegany przez Mace`a Tyrella. Stannis Baratheon bronił go, zamierając głodem, ponieważ Paxter Redwyne (co zabawne, Paxter sześć lat później będzie prowadził flotę ze Stannisem przeciwko Greyjoyom) ze swoją flotą odciął ich od dostaw jedzenia. Na szczęście Davos Seaworth  przemycił do zamku cebulę i ryby, co pozwoliło utrzymać zamek do przybycia odsieczy. Dostał po tym przydomek Cebulowego Rycerza. Kiedy tylko Eddard Stark z rebeliantami pojawił się na polu, Mace Tyrell zdjął chorągwie poddając się. Po tym jak Ned odbił Koniec Burzy, Stannis dostał polecenie od Roberta, aby wyruszył z flotą na Smoczą Skałę i zabił ostatnich potomków smoczej rodziny. Kiedy dotarł do zamku, Daenerys i Viserys byli już w drodze za Wąskie Morze. Udało im się uciec dzięki Willemowi Darry`emu. W tym czasie, Eddard wyruszył z sześcioma towarzyszami do Wieży Radości, gdzie była trzymana Lyanna. Walczył tam z trzema Gwardzistami Aerysa. Z siedmioosobowej grupy przetrwał tylko on i Howland Reed. Lyanna umarła na rękach Neda, prosząc go o złożenie przysięgi w nieznanej dotąd sprawie.

Po rebelii Robert usiadł na Żelaznym Tronie, poślubił Cersei Lannister i mianował Jona Arryna swoim Namiestnikiem. Dał Renly`emu Koniec Burzy, a Stannisowi Smoczą Skałę.

 Stannis Baratheon – Wojna Pięciu Królów (299 rok po Lądowaniu Aegona)

Po śmierci Roberta, Stannis domagał się swoich praw do Żelaznego Tronu, głosząc, że Joffrey jest owocem kazirodczego związku. Stannis zwołał chorągwie i ogłosił się królem. W tym czasie Renly, brat Stannisa, ożenił się Margaery Tyrell i również ogłosił się królem. Dla Stannisa była to jawna zdrada, a ponadto był wściekły, że większość ludzi z Krain Burzy opowiedziało się po stronie Renly`ego.

Stannis uderzył najpierw na Koniec Burzy, gdzie kasztelan Cortnay Penrose został zabity przez cień Melisandre. Po tym jak Renly`ego spotkał identyczny los, część jego armii dołączyła się do Stannisa, a 80 tysięczna armia została pod dowództwem Lorasa Tyrella, brata owdowiałej Margaery. Stannis popłynął w kierunku Królewskiej Przystani.

Bitwa nad Czarnym Nurtem

Prawie wszystkie siły z floty Stannisa popłynęły w górę zatoki. Stannis przekonany o swojej przewadze liczebnej, zostawił przy sobie jedynie straż tylną złożoną z najemników prowadzonych przez Salladhora Saana. Flota została podzielona na 10 bojowych linii składających się z 20 statków każda. Pierwsze dwie linie miały rozbić małą flotę królewską, a pozostałe statki miały lądować na brzegu w celu ataku na miasto. Kiedy statki Stannisa wpłynęły do rzeki, za nimi rozciągnął się ogromny, żelazny łańcuch. W starciu z flotą królewską wybuchł statek wypełniony dzikim ogniem. W trakcie pożogi została spalona większa część floty Stannisa. 8 statków jednak przetrwało i dotarły one do północnego brzegu. Pozostała jeszcze armia z 40 statków, która uderzyła przez rzekę, robiąc sobie most ze statków przy łańcuchu.

Miasto bronione było przez 5 700 Złotych Płaszczy, 800 najemników i 300 rycerzy. Obronę przy Błotnistej Bramie prowadził Sandor Clegane, ale kiedy zobaczył płonącą rzekę jego odwaga została złamana i wycofał się. Następnie obroną dowodził Tyrion, ale w trakcie walki został raniony przez Mandona Moora. Kiedy walka wydawała się już przegrana przez Lannisterów, do miasta przybył Tywin na czele 80 tysięcznej armii. Poprowadził on szarżę konnicy po której Stannis musiał wrócić na Smoczą Skałę.

Po bitwie obrońcom Królewskiej Przystani nadano odpowiednie wyróżnienia i nadano tytuły. Littlefinger za pomysł sojuszu z Tyrellami dostał Harrenhall, a Joffrey miał ożenić się z Margaery w celu umocnienia tego sojuszu.   

Wiara w R`hlorra

Melisandre z Asshai nawróciła Stannisa na wiarę w R`hlorra. Jest on czczony między innymi w Pentos i innych Wolnych Miastach. Jego największym wrogiem jest bóg ciemności, znany jako Inny. Legendy mówią o Azorze Ahai, bohaterze dzierżącym Światłonośce, mającym pokonać Innego w walce. Według Melisandre jest nim Stannis. 

Czerwoni kapłani znani są ze swoich nadnaturalnych zdolności. Melisandre potrafiła przewidywać przyszłość, rodzić cienie, a Thoros z Myr potrafił wskrzeszać (dobrym przykładem jest kilkukrotnie przywrócony do życia Beric Dondarrion).

Prawdziwy fan Gry o tron...

1. W pubie prosi o arborskie złote

2. Kiedy zapala zapalniczkę krzyczy: Dracarys!

3. Na pytanie na które nie zna odpowiedzi, odpowiada: Hodor

4. W CV, w rubryce "języki" wpisuje Valyriański lub Dothracki

5. Kiedy oddaje znajomemu pożyczone pieniądze, mówi, że Lannisterowie zawsze spłacają swoje długi

6. Robiąc zakupy chce zapłacić "the Iron Price"

7. Kiedy wznosi toast krzyczy: King in the North!

8. Kiedy ktoś nie zna odpowiedzi na jego pytanie, mówi: "Nic nie wiesz, Jonie Snow"

9. Nawet kiedy jest środek lata ogłasza wszem i wobec, że nadchodzi zima

10. Pijany śpiewa "Niedźwiedź i dziewica cud"

11. Kiedy widzi kogoś o bujnych czarnych włosach i niebieskich oczach, myśli, że to bękart Roberta

12. Na wszelkie dolegliwości poleca mleko makowe

13. Wchodzi do wanny nawet wtedy, gdy woda jest za gorąca. W końcu ogień nie może spalić smoka

14. Do swojej drugiej połówki zwraca się: "moje słońce i gwiazdy"

15. Wysyła kruki zamiast SMS`ów

16. Sytuacje sporne chce rozstrzygnąć próbą walki

Ród Greyjoyów

Herbem rodu jest złoty Kraken na czarnym polu, a ich dewiza brzmi: „My nie siejemy".

Gryejoyowie zamieszkują Żelazne Wyspy położone na zachodzie Westeros. Należy do nich siedem wysp: Stara Wyk, Blacktyde, Orkmont, Harlaw, Saltcliffe, Wielka Wyk. Siedzibą rodu jest Pyke. Każda z wymienionych wysp miała własnego „morskiego króla” i „skalnego króla”, spośród których wybierano najwyższego króla wysp. Dopiero król Urron uczynił tron dziedzicznym mordując pozostałych królów na zwołanym przez siebie wiecu.

Greyjoyowie z Pyke utrzymują, że wywodzą się od Szarego Króla z Ery Herosów. Legenda mówi, że ów Szary Król wypowiedział Bogu Burzy tysiącletnią wojnę. Z pomocą Utopionego Boga ubił wielką morską smoczycę, Naggę, i użył jej kości do budowy dworu. 

Wiara Greyjoyów różni się od wierzeń Westeros. Nie wierzą oni w starych i nowych bogów, lecz w Utopionego Boga. Jest to druga co do starszeństwa wiara Westeros. Według podań to Utopiony Bóg stworzył Żelaznych Ludzi i dał im ogień, by mogli palić, łupić i plądrować wybrzeża zielonych krain. Inicjacją religijną jest tu pewnego rodzaju chrzest polegający na zanurzeniu głowy w morzu lub skropleniu jej morską wodą. Temu rytuałowi poddawane są dzieci niedługo po urodzeniu, ale czasem różne okoliczności wymagają jego powtórzenia. Tak było w przypadku Theona, który po powrocie do domu z Wintefell, ponownie przez niego przeszedł. 

Kapłani Utopionego Boga mają własny rytuał inicjacyjny zwany "drugim utopieniem". Jest to bardziej brutalna wersja chrztu, polegająca na utopieniu nowicjusza w płytkiej, morskiej wodzie, a następnie przywróceniu do życia za pomocą reanimacji. Rolą kapłanów jest przewodzenie w religijnych uroczystościach, wiecach, a także błogosławienie łupieżczych wypraw i nowo wybudowanych okrętów.  
 

Rebelia Greyjoyów (289 rok po Lądowaniu Aegona)

 

Sześć lat po zdobyciu przez Roberta Żelaznego Tronu, Balon Greyjoy ogłosił się królem Żelaznych Wysp, oddzielił swoje królestwo od reszty Westeros i postanowił, że wypowie bunt nowemu królowi. Wierzył on, że władza Roberta jest wciąż niepewna, pozostało bowiem wielu którzy nazywali go uzurpatorem i nie będzie on w stanie zebrać wystarczających sił do odparcia ataku.

Szybkie i zwrotne drakkary Greyjoyów uderzyły najpierw na Lannisport. Brat Balona i kapitan Żelaznej Floty, Victarion Greyjoy, przypuścił atak, którego Lannisterowie w ogóle się nie spodziewali. Ich statki stały w porcie zakotwiczone, więc Żelaźni Ludzie szybko je spalili. To zwycięstwo dało im wolność od ataków na zachodnim wybrzeżu Westeros. Syn Balona, Rodrik Greyjoy, poprowadził więc atak na Seagard, siedzibę rodu Mallisterów. Pod murami bitwa była okrutna, ale Lord Jason Mallister zabił Rodrika i posłał jego ludzi z powrotem do morza. Pierwszy raz od trzystu lat dzwony w wieży w Seagardzie ponownie zadzwoniły.  Był to wielki cios dla Greyjoyów, ponieważ Rodrik był spadkobiercą Balona, a przegrana pod Seagardem uniemożliwiła Żelaznym Ludziom dostęp do Riverlands.

Stannis Baratheon, który był Starszym nad Statkami w Małej Radzie Roberta, oraz jego bratem, poprowadził atak razem Paxterem Redwaynem na wybrzeża Fair Isle. Po raz kolejny udowodnił on, że jest zdolnym dowódcą wygrywając bitwę. Podczas gdy Stannis poprowadził kolejny atak na Wielką Wyk, a ser Barristan Selmy na Starą Wyk, główna bitwa miała miejsce na Pyke. Robert zaatakował południową ścianę z machin oblężniczych, niszcząc wieżę obserwacyjną i część samej ściany. Maron Greyjoy, drugi syn Balona, został zabity. Jorah Mormont, Thoros z Myr, Jaime Lannister i Jory Cassel byli częścią ostatecznego ataku po którym Balon musiał ponownie przysięgać wierność Żelaznemu Tronowi. Eddard Stark wziął wtedy 9-letniego Theona jako wychowanka w celu zapewnienia tego, że Balon nie wystąpi po raz kolejny przeciwko Żelaznemu Tronowi. Zwycięstwo Roberta pozwoliło mu umocnić swoje panowanie nad Westeros, a jednocześnie Balon stracił dwóch najstarszych synów, a ostatni żyjący został mu odebrany. 

Wojna Pięciu Królów (299 rok po Lądowaniu Aegona)

Robb Stark wysłał Theona do Pyke w celu zaoferowania jego ojcowi sojuszu. Balon Greyjoy odrzucił ofertę i zamiast tego postanowił zaatakować osłabioną Północ. Victarion z większością Żelaznej Floty popłynął w górę Salspear i rzeki Fever do Fosy Cailin, którą zdobył. Asha z 30 statkami popłynęła zdobyć Deepwood Motte, co udało się po pełni księżyca. Theon zdradził Robba. Ojciec wysłał go do zdobycia Kamiennego Brzegu, jednak on miał większe ambicje. Chciał udowodnić, że jest prawdziwym Żelaznym Człowiekiem i razem z Dagmerem Rozciętą Gębą zorganizował fortel. Wysłał Dagmera na Torrhen`s Square po to by zwabić tam ser Rodrika Cassela z Winterfell. Dagmer przegrał z nim walkę i poprowadził swoich ludzi z powrotem do Kamiennego Brzegu. W tym czasie Theon zajmuje bezbronne Wintefell. 

Drzewo genealogiczne

Ojcem Balona był Quellon Greyjoy, który z żoną z domu domu Sunderly miał jeszcze trzech synów: Victariona, Eurona i Aerona. Victarion jest kapitanem Żelaznej Floty, jego statek to Żelazne Zwycięstwo. Euron Wronie Oko jest kapitanem Ciszy, a Aeron Mokra Czupryna jest kapłanem Utopionego Boga. Balon z Alannys Harlaw miał trzech synów. Rodrik i Maron zmarli podczas jego pierwszej rebelii, a Theon został zakładnikiem. Balon miał jeszcze córkę Ashę, która jest kapitanką Czarnego Wichru.

Theon jest najmłodszym dzieckiem Balona. W wieku 9 lat staje się zakładnikiem Eddarda Starka, ale jest on dobrze traktowany. Znany jest jako dobrze wykwalifikowany łucznik. Podczas Wojny Pięciu Królów zdradza Robba i zajmuje Winterfell. Chce odzyskać dobrą opinię u swojego ojca. Ten jednak nie wysyła mu oddziałów, aby utrzymać zamek. Winterfell odbija w końcu Ramsay Bolton w którego ręce wpada Theon. Jest on przez niego torturowany.